Die keer dat mijn kruidenkennis
van onschatbare waarde bleek…
Longkruid
Vandaag vertel ik je graag iets over longkruid, een vroeg in de lente bloeiend kruid dat, zoals de naam al doet vermoeden, in te zetten is bij longaandoeningen.
Ik was al een tijdje bezig met de geneeskracht van planten toen het Coronavirus zich begin 2020 aandiende in Nederland. Vrij kort nadat Nederland in lockdown ging, begon mijn vriend Bob symptomen te vertonen die horen bij COVID: lichte verhoging, benauwdheid en een gevoel van algehele malaise. In die tijd was er nog maar weinig bekend over het virus en werd er niet of nauwelijks getest, dus van het bezoek aan de huisarts, die hem naar huis stuurde met het advies rust te houden, werden we niet echt wijzer.
Dit was het moment waarop mijn opgedane kruidenkennis van onschatbare waarde bleek: tijdens een wandeling door onze tuin viel mijn oog op het op dat moment uitbundig bloeiende kruid en herinnerde me aan de toepassing ervan. Elke dag plukte ik een handje blad en bloem, om er een thee van te zetten die ik mijn zieke lief voorzette. Ik weet nog hoe krachtig het voelde om dit voor hem te kunnen doen; om zelf het heft in eigen hand te kunnen nemen in de gezondheidszorg van mezelf en mijn naasten.
Daarnaast plukte ik bladeren, bloemen en stelen om een paar weken in wodka te laten trekken, om er zo tinctuur van te maken. Gelukkig was Bob eerder hersteld dan dat de tinctuur klaar was; of het aan de thee lag zullen we nooit weten, maar het zal ongetwijfeld een positieve bijdrage hebben geleverd met zijn longweefsel versterkende en weerstandverhogende eigenschappen.
In de kruidengeneeskunde is er zo ontzettend veel te leren, dat het fijn is dat de natuur ons geheugensteuntjes geeft om alle kennis te onthouden. De signatuurleer gaat ervanuit dat je aan de meeste planten kunt zien waarvoor je ze kunt inzetten. Kenmerken zoals kleur, beharing, standplaats, geur, vorm van het blad, etc. kunnen iets vertellen over het werkingsgebied. Zo zouden de vlekken op het blad van longkruid geassocieerd kunnen worden met longziekten en verwijst de verkleuring van de bloemen na bestuiving door bijen van roze naar blauw naar de uitwisseling van zuurstof en koolstofdioxide in de longen. Dat longkruid helpt bij het afvoeren van vocht en slijm is af te leiden van de plaats waar hij het meest in z’n element is, namelijk een vochtige, schaduwrijke plaats. Beharing zegt bij planten vaak iets over de werking op de slijmvliezen, zo ook bij longkruid. En een kruipende wortelstok refereert vaak naar kracht en weerstand. Longkruid is een versterkend, aanvullend en weerstandverhogend kruid; best handig dat de geneeskracht van dit kruid precies op haar hoogtepunt is aan het einde van de winter/begin van de lente, wanneer de weerstand van de mensen vaak laag is en een griepje of verkoudheid op de loer ligt.
Voor zover ik weet zijn er geen contra indicaties bekend voor longkruid, dus het is veilig om er zelf eens mee te gaan experimenteren. Je kunt tinctuur maken, thee zetten van het verse of gedroogde kruid of er een verzachtende en slijmoplossende hoestsiroop van maken.
Ga je longkruid oogsten, doe dat dan in het vroege voorjaar, zodra het kruid in bloei is; dan is de geneeskracht het grootst. En dan ook nog het liefst in de ochtend. Zoals gezegd houdt longkruid van vocht; wanneer je later op de dag oogst kan het blad al slap zijn geworden door de zon. En tot slot: pluk hem niet gelijk helemaal kaal: het weelderige groene blad zorgt ervoor dat de wortels lekker vochtig blijven. Wanneer je te veel oogst kan het zijn dat je je plant om zeep helpt. En dat zou natuurlijk zonde zijn, want het is een prachtige, bodem bedekkende vaste plant!
